Nube de etiquetas

martes, 19 de agosto de 2008

El ingeniero


ACTO II ESCENA ÚNICA

Una vez detenida la Noria, mientras el técnico en emergencias hace un reconocimiento al maquinista.

Ingeniero: Bé, nois... si ja no se'ns requereix aquí marxo cap a casa que m'espera el meu egocentrisme i el meu egoisme... Ens veiem demà. Em quedaria a veure si aquest bon home que ens ha de donar de menjar es recupera, però suposaria perdre molts minuts apreciables a la meva vida... Enteneu, oi?

Todos: Sí, hombre... ve a casa y que no te suceda nada por el camino. Una vez leí algo así como "lo que das, recibes". Ve con cuidadín que si das muchas patadas, acabarás recibiendo patadas.

(Puedo prometer y prometeo que hablaron todos a la vez)

Es así como el ingeniero cogió su bici y marchóse por el camino. Cada vez su figura era más pequeña hasta que finalmente desapareció en el horizonte.

Voz en off: No soporto a la gente que sólo piensa en si misma. Todos pecamos alguna vez de egoísmo pero vivir a través del egoísmo... &%${&[)$&/}@||] ¡¡Cagon' to!!

Mientras tanto, en otra parte del mundo iba el ingeniero cantando y dándole a los pedales de su bici. Seguía las calles dirección a su casa, un recorrido que había hecho tantos millones de veces y quedara grabado en su cabeza, conducido de forma autómata, inconsciente, dejando libre el pensamiento...

Ingeniero: Quins idiotes si es pensen que em passarà res!! Bé... és veritat que només penso en mi mateix però i què? Què els ha d'importar? A mi m'agrado, sóc més que la resta de la gent i em puc permetre tot això... Ningú em fa ombra en la meva genialitat. Estic per sobre de tothom i ho demostro amb la meva prepotència. Quant m'estimo!!

En estos pensamientos estaba cuando un camión se salió de su camino, dando vueltas de campana precipitóse encima del ingeniero, cortándole la cabeza que rodó y rodó hasta quedarse quieta bien lejos de su cuerpo. Un último pensamiento...

Ingeniero: El... que dones... acabes reb...ent...


Moraleja: Ya hemos eliminado a dos personajes del cuento, peón e ingeniero, así que ándate con ojo... el próximo puedes ser tú...
Alter-moraleja: Siempre hay una voz en off que habla por uno mismo...

2 comentarios:

  1. Como sigan desapareciendo personajes...¿de que tratará todo? ¿Del ruido que hace una noria al girar si nadie la escucha???¿Porque hace algún ruido?¿o no? cago'nto para que me habré puesto a divagar, ahora estaré toda la noche dandole vueltas ¿ me quitará el sueño? ¿o no? no creo, si me duermo hasta de pie, ¿podria ser la primera vez que algo me quite el sueño? espero que no, tengo una reputación que mantener...pero y si sucede...siempre hay una primera vez para todo ¿no?...lo consultaré con mi amiga la almohada a ver que piensa....por cierto ¿piensan las almohadas? pero que coño me pasa hoy!!!!!...a que venia todo esto..........ahhh sí!!!! gran segunda parte. Esperaremos impacientes la siguiente.
    Besos
    Roni,

    ResponderEliminar
  2. ^_^U ¡¡Eres la monda lironda!! Pese a que el título de "el tío más vago del mundo" es todo tuyo, me consta que tienes buen aguante, chato... que yo he vivido muchas fiestas contigo ;) Gracias por leerme y por estar siempre ahí ^_^

    ResponderEliminar

¿Qué te ha parecido? Déjame tu comentario: